Er is iets onweerstaanbaars aan deze blozende met ricottaroom gevulde amandelkoekjes, die zo gevormd en gekleurd zijn dat ze op perziken lijken. Ik ben dol op zo’n culinaire trompe -l’oeil en heb er vaak smachtend naar gekeken, bij banketbakkers overal in Italië. Het zijn misschien geen koekjes voor elke dag, want de bereiding is best bewerkelijk (hoewel niet ingewikkeld). Maar ze zijn, net als macarons, prachtig, verfijnd en vrouwelijk– en het perfecte cadeau om te geven of te maken voor verjaardagen, bruiloften en andere feestelijke gelegenheden. De traditionele methode om deze koekjes hun perzikroze blosje te geven is door ze te kleuren met Alchermes: een felrode Italiaanse likeur op smaak gebracht met een mengsel van specerijen, waaronder nootmuskaat, kaneel en vanille, die oorspronkelijk zijn kleur en een deel van zijn naam dankte aan kermesschildluizen. In de moderne productie blijven de insecten achterwege, maar het is nog altijd een drankje waarover de meningen verdeeld zijn, en hoewel het oorspronkelijke kleurmiddel nog in veel traditionele Zuid -Italiaanse dolci wordt verwerkt, zijn er voldoende alternatieven. Zelf accentueer ik graag de gemalen amandelen in het deeg door de koekjes een kleurtje te geven met amaretto, dat een beter combineerbare smaak heeft. Ik voeg daar hooguit een scheutje Alchermes aan toe omwille van de kleur en een licht peperige achtergrondnoot. Ik vul mijn perziken hier met ricottaroom, maar er zijn talloze variaties. Je kunt bijvoorbeeld ook Abrikozenjam of Banketbakkersroom als vulling gebruiken. Vaak – als de kers op de trompe -l’oeiltaart – wordt er dan ook nog een hele amandel aan toegevoegd om de perzikpit na te bootsen.
Voor 12-14 (dubbele) koekjes
Voor de koekjes
Voor de vulling
Voor de decoratie