Jason Wang: ‘Dit is een van mijn vroegste herinneringen uit Amerika: het was winter en ik ontwaakte uit mijn middagdutje door een vreselijke lucht, zeg maar gerust ‘stank’. Half wakker en een beetje hongerig stommelde ik naar de keuken, waar mijn moeder aan het koken was. ‘Ik heb een nieuwe groente ontdekt,’ zei ze en ze liet me een slijmerig bruingroen mengsel zien. De klassieke gedroogde-garnalensaus zag er vertrouwd uit, maar die nieuwe groente had ik nog nooit gezien. Het waren kleine, bitter ruikende, slappe halve bolletjes met heel veel laagjes minuscule blaadjes. Dat waren dus spruitjes, en ze roken absoluut weerzinwekkend. Traditioneel wordt dit gerecht bereid met paksoi, die uitstekend past bij de lichte umamirijke zeevruchtensaus. De spruitjes zorgden voor een onverwachte sensatie van bitterheid en papperigheid en een stank die dagenlang bleef hangen. Ik was woest. Ik herinner me dat ik de spruitjes moest eten en ze uitspuugde als mijn moeder niet keek en dat ik de hele tijd huilde en klaagde. Nu ik daarop terugkijk, realiseer ik me wat een snotaap ik was en hoe hard mijn moeder haar best deed. En eerlijk gezegd werd ze in de loop der tijd een steeds betere kok. Om haar te eren besloot ik dit gerecht weer te maken – en tot mijn verbazing smaakte het lekker. De extra knoflook maskeert de typische spruitjesgeur en de kippenbouillon vormt een hartig tegenwicht tegen de garnalen. Ik beloof je dat jouw huis niet naar spruitjes gaat ruiken, maar als je daar toch bang voor bent, kun je natuurlijk ook paksoi gebruiken.’
Voor 4 personen, als voorafje
